Prijse de dag niet voordat het avond is.

Dit is een oud en waar Nederlands gezegde, alleen geldt dit niet voor Iboya Triz. Ze kan niet genoeg geprezen worden en niet vroeg genoeg.

Zoals veel andere mensen werd ik, trainende in de sportschool, er door een kleine blonde vrouw op gewezen dat ik iets niet helemaal goed deed en dat ik het beter en anders kon doen. En ze deed het mij voor, uitleggend welke spieren ik zou moeten willen trainen met mijn oefening en welke niet. Ik had haar wel eerder bezig gezien in dezelfde sportschool en mijn nieuwsgierigheid was al gewekt door de nogal afwijkende trainingsmethodes die ze gebruikte.

Afwijkend van “het gewone” met apparaten werken, met halters pompen en wat buikspieroefeningen. Anders dus. Ik heb Iboya om haar kaartje gevraagd en toen ik haar geschiedenis en achtergrond las was ik eigenlijk al verkocht. Waarom ? Omdat dat ik kampte met de restverschijnselen een van een niet zo gezellige rugblessure.

Ik had al hockeyend met de Mapuche-indianen in Chili (klinkt goed maar lees verder) een spier-/rugblessure opgelopen die gedurende de lange busreizen en trekking met rugzak verergerde tot een hernia met uitval verschijnselen. Dat ik doorgelopen en gestrompeld ben op zes aspirines per dag is niet iets waar ik trots op ben of anderen wil aanbevelen. Gelukkig herstelde de hernia na terugkomst vrij snel, maar ik bleef vervelende restverschijnselen houden. Ik probeerde met fysiotherapie, “dry needling”, acupunctuur en training deze verschijnselen te verminderen, maar dat ging niet echt crescendo. Totdat, u begrijpt het al, ik onderhanden genomen werd door Iboya.

Belangrijk voor mij was het verstevigen van de rugspieren. Nu ik kan u verzekeren dat aandacht voor de “core” de basis is van de training van Iboya. “Core “ is houding. Ze heeft een geheel eigen kijk op dingen die wat mij betreft uniek is. Het zijn niet alleen de oefeningen, het is haar manier van kijken en redeneren die onbetaalbaar en uniek is. Laat je niet bedriegen door haar speelsheid. Haar kennis is uiterst serieus en heeft een zeer brede basis en die is stevig verankerd door haar ervaring.

Mij viel vooral op dat ze, al naar gelang mijn voortgang, ontelbare variaties bedacht om stap voor stap haar en ook mij doel te bereiken. En vergist u zich niet, ze lijkt zo klein en meegaand maar de wijze waarop ze heel langzaam gedurende het proces tempo en zwaarte verhoogde heeft niks liefs kan ik u verzekeren. Ze ontdekte dat ik mijn rechter bil en rugspier niet voldoende aanspande, hetgeen misschien te verklaren is uit het feit dat ik mijn hernia been (links) eerst bewust en daarna onbewust meer belastte dan mijn andere kant (rechts). Er ontstaat een onbalans, die door training kan worden opgeheven.

Het trainen van de “core” heeft mijn verschijnselen, het s ’nachts wakker worden van de zeurende pijn, langzaam doen afnemen tot nu bijna niks. Ik wordt nu niet meer wakker, en ik kan staande op twee ballen een bosul (bal met handvaten) met grote snelheid van onder naar boven bewegen. Een van de kunststukken van evenwicht waar ik mezelf elke keer weer over verbaas dat ik het kan. Ik kan straks zo het circus in en dat op mijn leeftijd.

Dus prijs de dag niet voor het avond is gaat wat mij betreft voor Iboya niet op.